Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Ας κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις

Γράφει ο Νίκος Σουρλόπουλος
Πτυχιούχος Φιλοσοφίας
και Πολιτικών επιστημών
Στο πρώτο κιόλας μάθημα Φιλοσοφίας που παρακολούθησα πρωτοετής στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής μου απευθυνόμενος σε όλους τους φοιτητές, δήλωσε ότι αν υπάρχει κάποιος που δεν αντέχει να αμφισβητήσει κάποια πράγματα σχετικά με τις πεποιθήσεις που έχει στη ζωή, τότε θα ήταν προτιμότερο να μην παρακολουθήσει τα μαθήματα αφενός γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο να πληγωθεί, αφετέρου γιατί δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τις σχολής.


Από το πρώτο κιόλας μάθημα λοιπόν μου εντυπώθηκε η σκέψη ότι η Φιλοσοφία δεν είναι μια σχολή που σου παρέχει μια σειρά από απαντήσεις και βεβαιότητες, αλλά αντίθετα μια σειρά γόνιμων ερωτημάτων. Που σε βοηθάει να καλλιεργήσεις μια κριτική στάση απέναντι στις ψεύτικες βεβαιότητες του κόσμου και να δημιουργήσεις ένα δρόμο αβέβαιο μεν αλλά περισσότερο αληθινό.
Και κάτι ακόμα. Ότι χρειάζεται πριν απ’όλα η θέληση να αμφιβάλεις για όλα, ακόμα και για τον εαυτό σου. Πάντα με οδηγό και συμπαραστάτη τον Ορθό Λόγο.


Τόσο στην προσωπική μας ζωή όσο και στο δημόσιο βίο, οι ερωτήσεις που διατυπώνει κανείς είναι απείρως πιο σημαντικές από τις απαντήσεις που παίρνει, γιατί οι ερωτήσεις είναι αυτές που υπαγορεύουν τις απαντήσεις.
Ως εκ τούτου η λύση ενός προβλήματος δεν συνίσταται στην απάντηση που δίνουμε αλλά κρύβεται στο ερώτημα που αρχικά θέτουμε. Κρύβεται στον τρόπο δηλαδή που θέτουμε το πρόβλημα.


Στην χώρα μας και στον τόπο μας πιο συγκεκριμένα, δεν λύνουμε προβλήματα γιατί δεν κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις. Γιατί δεν θέλουμε καθόλου να θέσουμε ερωτήματα ούτε να μπούμε σε μια διαδικασία αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης. Μένουμε λοιπόν με μύρια προβλήματα γιατί είναι προβληματικός ο τρόπος που αντικρίζουμε τη ζωή. Γιατί εθελοτυφλούμε. Γιατί μένουμε δογματικοί και στάσιμοι.


Ο νέος διευρυμένος Δήμος της Αλεξάνδρειας, στο δύσκολο οικονομικό περιβάλλον που ζούμε, θα κληθεί να δώσει λύσεις σε δύσκολα και επιτακτικά προβλήματα.
Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε μεθόδους του παρελθόντος που μας έφεραν στο σημερινό αδιέξοδο.
Δεν είναι πλέον δυνατόν να συνεχίσουμε το δογματικό τρόπο σκέψης που κλείνει τις συζητήσεις και αποκρύπτει τα προβλήματα. Είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη για έναν ανοιχτό διάλογο, που θα αμφισβητούνται όλα, θα συζητούνται όλα, θα προτείνονται πολλά και θα επιλέγονται αυτά που εξυπηρετούν καλύτερα τον τόπο. Αν δεν υιοθετηθεί αυτός ο ανοιχτός τρόπος πολιτικής σκέψης, πολύ φοβάμαι ότι ο νέος δήμος Αλεξάνδρειας θα καταδικαστεί σε μόνιμη και μη αναστρέψιμη παρακμή.


Η συνένωση των Σχολείων για παράδειγμα δεν γίνεται να αντιμετωπίζεται ως σύγκρουση τοπικιστικών συμφερόντων μεταξύ ενός χωριού και ενός άλλου.
Αυτή η αντιμετώπιση μας οδηγεί σε πολεμικές καταστάσεις. Κυρίως μας οδηγεί σε καταστάσεις άγονες που δεν παράγουν δηλαδή πραγματικό λύσεις αλλά που επικεντρώνονται στο να μην θίξουμε μικροσυμφέροντα, να μην επωμιστούμε πολιτικό κόστος και ούτω καθεξής. Τελικά οδηγεί είτε σε απραξία, είτε σε μια τυχαία λύση, είτε σε μία άνωθεν επιβληθείσσα απόφαση.
Όπως και να έχει μια τέτοια στάση δεν λύνει το πρόβλημα γιατί δεν απαντάει σε καίριες ερωτήσεις. Τα ερωτήματα που θα έπρεπε να θέσουμε για να αναπτύξουμε ένα γόνιμο διάλογο, τα οποία θα στόχευαν σε δημιουργικές λύσεις τα γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο. Ας επισημάνουμε σήμερα μόνο την έλλειψη θέλησης να ρωτήσουμε, να αμφισβητήσουμε, να αλλάξουμε. Την κύρια προϋπόθεση δηλαδή.


Θα αντιμετωπίσουμε πολλά παρόμοια προβλήματα. Επιτέλους ας αρχίσουμε να κάνουμε σωστές ερωτήσεις. Δηλαδή ανοιχτές και ελεύθερες ερωτήσεις. Για το ποιά πόλη θέλουμε. Με ποιους τρόπους μπορούμε να αναπτυχθούμε.
Επιτέλους ας αντιμετωπίσουμε σοβαρά τα προβλήματα κι ας μην εθελοτυφλούμε.



Δεν υπάρχουν σχόλια: